ვინ მიიჩნევა პოლიტიკურ პატიმრად

2012 წლის 28 დეკემბერს საქართველოს პარლამენტმა მიიღო ამნისტიის შესახებ კანონი და იმავე დღეს მიიღო დადგენილება „2012 წელს საქართველოში ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა დაცვის მდგომარეობის შესახებ“. საინტერესოა, რომ თვითონ აღნიშნული ამნისტიის შესახებ კანოი ეყრდნობა უკვე ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასამბლეის №1900 (2012) რეზოლუციას და მასზე დაყრდნობით აცხადებს, რომ ამ რეზოლუციით მიღებული კრიტერიუმების საფუძველზე შესაძლებელია მან ჩათვალოს, რომ პირი შეიძლება იყოს პოილიტიკური პატიმარი ან არ იყოს პოლიტიკური პატიმარი;

აღნიშნული რეზოლუციით დადგენილია კრიტერიუმები პოლიტიკურ დევნილად აღიარებისათვის ანუ პირის მიმართ ტერმინის გამოყენება არის თუ არა ის პოლიტიკური დევნილი უნდა განხორციელდეს აღნიშნული კრიტერიუმების მისადაგების დროს. ეს კრიტერიუმებია:„პირად თავისუფლებას მოკლებული პირი „პოლიტიკური პატიმარია“ თუ:

ა)  თუ პირის თავისუფლების აღკვეთა განხორციელდა ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა ევროპული კონვენციასა და მის დამატებით ოქმებში მოყვანილი ფუნდამენტური გარანტიების დარღვევით, კერძოდ: აზრის, სინდისის და რელიგიის თავისუფლების, გამოხატვისა და ინფორმაციის თავისუფლების,  შეკრებისა და გაერთიანების თავისუფლების გამო;

ბ) თუ პირის თავისუფლების აღკვეთა განხორციელდა  წმინდა პოლიტიკური მიზეზების გამო და არ იყო დაკავშირებული რაიმე დანაშაულთან;

გ) თუ კი პოლიტიკური მოტივით, პირის დაკავების ხანგრძლივობა და მისი პირობები იმ დანაშაულის აშკარად არაპროპორციულია რომლის ჩადენაში პიროვნება ბრალდებულ იქნა ან ეჭვმიტანილია;

დ) თუ კი პოლიტიკური მოტივით, პირი დაკავებულია და იმყოფება დისკრიმინაციულ გარემოში სხვა პირებთან შედარებით;

ე) თუ კი თავისუფლების აღკვეთა არის სასამართლო განხივლის შედეგი, ხოლო აღნიშნული სასამართლო განხილვა იყო აშკარად უსამართლო და აღნიშნული განპირობებულია ხელისუფლების პოლიტიკურ მოტივებით;

ტერორიზმში ბრალდებული პირები არ ითვლებიან პოლიტიკურ დევნილებად თუ ისინი გასამართლდნენ აღნიშნული ბრალდების და გამო;

პოლიტიკური განცხადებები ხშირად „სცდება“ დადგენილ ზღვარს რომელიც დადგენილია კონვენციის მიერ და ძალადობისკენ მოწოდება ასევე მოწოდება რასიზმის ან ქსენოფიბიისკენ და აღნიშნულის გამო „სიმბოლური“ სასჯელის მიღება არ შეიძლება იყოს პირის პოლიკურ დევნილად აღიარების საფუძველი;

საინტერესოა ასევე თვითონ პოლიტიკური პატიმრობის განხილვის დროს მტკიცების ტვირთის განაწილების საკითხი:

ა) ვინც უთითებს და ამტკიცებს, რომ ის არის პოლიტიკური დაკავებული/ბრალდებული/მსჯავრდებული უნდა წარადგინოს საქმეში შესაბამისი მტკიცებულება; 

ბ) აღნიშნული მტკიცებულებების წარდგენის შემდგომ უკვე სახელმწიფოს უნდა მიეცეს საშუალება საკუთარი მტკიცებულებები რომელიც საპირისპიროს დაამტკიცებს; 

თუ სახელმწიფო ვერ წარმოადგენს შესაბამის მტკიცებულებებს, რომ დაცული იყო პროპორციულობა სასჯელსა და ჩადენილ დანაშაულს შორის, არ ყოფილა დისკრიმინირებლი მიდგომა პირის მიმართ და სასჯელი/თავისუფლების აღკვეთა არ მოხდა სამართლიანი სასამართლოს მეშვეობით მაშინ პირი უნდა ჩაითვალოს პოლიტიკურ პატიმრად;

„პოლიტიკურ პატიმრად“ პირის აღიარება საკმაოდ მაღალი სტანდარტის დასაბუთებას მოითხოვს, რომელიც უნდა იყოს გამყარებული აუცილებლად შესაბამისი მტკიცებულებებით და შემდგომში აღნიშნული დადასტურებული სასამართლოს მიერ, ერთია როცა ჟურნალისტმა ან პოლიტიკოსმა შეიძლება განაცხადოს ვინმეს მიმართ „პოლიტიკური პატიმრობა“ ხოლო მეორეა სამართლებრივი რეალობა რომელიც უნდა ახასიათებდეს იურისტს რომელიც იქნება ნებისმიერი პროცესის მონაწილე. ბრალდებულობა ან/და მსჯავრდებულობა აპრიორი არ ნიშნავს პოლიტიკურ პატიმრობას ისევე როგორც პირის გამამართლებელი განაჩენი არ ნიშნავს, რომ ის აღარაა პოლიტიკური პატიმარი;

დამატებითი ინფორმაციის მიღების მიზნით დაუკავშირდით საერთაშორისო საადვოკატო კომპანია ,,ნაკაშიძე&პარტნიორები/ Law Office Nakashidze&Partners''-ს. 

ვუზრუნველვყობთ თქვენს დაცვას/წარმომადგენლობას:  საქართველოსა და იტალიაში  ყველა ინსტანციის სასამართლოში; 

ადმინისტრაციულ ორგანოებში, საელჩო, საკონსულო, იუსტიციის სახლში და სამინისტროებში; 

სამართლებრივი ურთიერთობის რეგულირებას  ფიზიკურ და იურიდიულ პირებთან; 

სტრასბურგის - ადამიანის უფლებათა ევროპულ სასამართლოში;

კონსულტაციისთვის დაგვიკავშირდით

საქართველოში 599 50 55 78  
თბილისი, ალ.ყაზბეგის №47 (მეტრო დელისი)
თბილისი, გურამიშვილის N23 ა (მეტრო ღრმაღელე)

იტალიაში 351 5 47 00 47  
ბარი, ბალენძანოს მოედანი 12ა

გაზიარება

Facebook კომენტარები