პასუხისმგებლობის განმსაზღვრელი ნორმები

სამართლიანი სახელმწიფოს ფუძემდებლური პრინციპი, რომელიც ნაწილობრივ კოდიფიცირებულია საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლის პირველ ნაწილში (სასამართლოსათვის მიმართვის უფლება), თავის მხრივ ადგენს საჯარო სუბექტის ისეთი ვალდებულბებს, როგორიც არის სადავო საკითხების დროული გადაწვეტა და სათანადო ვადებში გადაწვეტილების მიღება. შესაბამისად რაც უფრო რთული და მოცულობითია საქმე, რაც უფრო ხანგრძლივი დროს ფაქტორით პროგნოზირდება მის ირგვლივ საქმისწარმოება, მით უფრო მეტი კონცეტრაცია და მობილიზიება მოეთხოვება აღნიშნული საქმის განმხილველ საჯარო სუბიექტს. შესაბამისად არც სასამართლოები და არც ადმინისსტრაციული ორგანოები წარმოადგენენ გამონაკლისს მსგავს პროცეში მონაწილე პირთა მიმართ ასებული ვალდებულებისაგან, შეძლებისდაგვარად მოკლე ვადებში უზრუნველყონ მათ წარმოებაში არსებული საქმის მომზადება და მომწიფებული გადაწვეტილების გადაუდებლად გამოტანა. გარანტირებული სასამართლო დაცვის ძირითადი უფლებების სფეროში „გაუჭიანურებელ“ გადაწვეტილებებს სამართლიანი სასამრთლოს ფუნდამენტალური პრინციპების ადგილი უჭირავთ.

თავად სასამართლოს ხელისუფლების პასუხისმგებლობა გადაცდომების შემთხვევაში არ არის ისეთივე ინტენსიური, როგორც სხვა საჯარო სუბექტებისა, რაც არგუმენტირედება სასამართლო კორპუსის საქ. კონსტიტუციის 84-ე მუხლით უზრუნველყოფილი თავისუფლებით, დამოუკიდებლობითა და ავტონიმიით. პასუხისმგებლობის ზღვარი იწყება როგორც წესი სასამართლო ხელისუფლების სფეროში მომუშავე მოხელის სისხლის-სამრთლებრივი დანაშუალის  შემთხვევებში. თუმცა „სამართალმეტყველი“ ორგანოს უპირობო გათავისუფლება ყველა, არაინკრიმინირებული ქმედების შედეგად მიყენებული ზიანისაგან ვერ მოიაზრება როგორც სამართლიანი სახელმწიფოს გარანტიის ჯეროვანი უზრუნველყოფა და  არსებითად კოლიდირებს საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლის მე-9 ნაწილით გარანტირებულ „ზიანის კომპენსაციის“ უფლებებთან. ნიშანდობლივია, რომ კონსტიტუციური უფლებების არსებითი შეზღუდვის შემთხვევაში დამდგარი უსამართლო შედეგის რესტიტუციის საკითხისათვის არ აქვს არსებითი მნიშნელობა ზინაის გამომწვევი მოქმედი სუბიექტის ბრალეულობის ელემენტს. საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლის მე-9 ნაწილის რედაქცით ყველასთვის გარანტირებულია სახელმწიფო მოსამსახურეთაგან უკანონოდ მიყენებული ზარალის სასამართლო წესით სრული ანაზღაურება. აღნიშნული ნორმა ორიენტირებული ქმედების მართლწინააღმდეგობაზე და არა მოქმედი სუბიექტის ბრალეულობაზე.

განსაკუთრებით ნიშანდობლივია შემთხვევები, როცა სასამართლო ხელისფლების მხრიდან ხდება გადაწვეტილების არამართლზომიერად მიუღებლობა ან/და მისი უსაფუძველოდ დროში გადავადება (გაჭიანურება). საქართველოს კანონმდებლობა მსგავსი შინაასრის prima რეგულაციებს სასამართლოებისათვის, პროცესულაური მოქმედების ზოგიერთ გამონაკლისების გარდა, არ ითვალსწინებს. თუმცა შედარებისათვის, სასამართლო ხელისუფლების პასუხისმგებლობას პროცესუალური ტიპის დარღვევებისთვის პირდაპირი ფორმალური ნორმატიული აქტის გზით ადგენს გერმანული კანონმდებლობა, იგი კერძოდ განსაზღვრავს, რომ მოსამართლის არამართლზომიერი უმოქმედობა პროცესის მსვლელობისას მართალია წარმოადგენს გადაცდომას თავად „სასამართლოს გადაწყვეტილების მიღების პროცესში“ თუმცა არ აქვს სხვა (მესამე) პირთა მიმართ გარექმედება.

დამატებითი ინფორმაციის მიღების მიზნით დაუკავშირდით საერთაშორისო საადვოკატო კომპანია ,,ნაკაშიძე&პარტნიორები/ Law Office Nakashidze&Partners''-ს. 

ვუზრუნველვყობთ თქვენს დაცვას/წარმომადგენლობას:  საქართველოსა და იტალიაში  ყველა ინსტანციის სასამართლოში; 

ადმინისტრაციულ ორგანოებში, საელჩო, საკონსულო, იუსტიციის სახლში და სამინისტროებში; 

სამართლებრივი ურთიერთობის რეგულირებას  ფიზიკურ და იურიდიულ პირებთან; 

სტრასბურგის - ადამიანის უფლებათა ევროპულ სასამართლოში;

კონსულტაციისთვის დაგვიკავშირდით

საქართველოში 599 50 55 78  
თბილისი, ალ.ყაზბეგის №47 (მეტრო დელისი)
თბილისი, გურამიშვილის N23 ა (მეტრო ღრმაღელე)

იტალიაში 351 5 47 00 47  
ბარი, ბალენძანოს მოედანი 12ა

გაზიარება

Facebook კომენტარები